وقف سنت حسنه ای است که از دیرباز به اشکال گوناگون در تاریخ بشر وجود داشته است و اسلام نیز ان را در مسیری روشن،منطقی و هدفدار، مترقی و دقیق مورد استفاده قرار داده است. باید گفت وقف از مختصات نظام حقوقی و اقتصادی اسلام است. وقف در اسلام دارای ویژگی هایی است. وقف عملی است صالح و باقی ف و مصداق روشنی است از تعاون و تعاضد،و انفاقی است عاری از منّت و احسانی است خالی از اذیت و به دور از تحقیر شخصیت دیگران و تصدقی است دائمی و مستمر و بدون ریا و وامی است بدون اضطراب بازپرداخت و تعدیل ثروتی است با رضا و رغبت.در قرآن مجید آیه ای مربوط به وقف مستقلاًوجود ندارد.؛بلکه می توان از آیات مربوط به انفاق و احسان و صدقه و تعاون و... به رجحان و استحباب وقف پی برد.
وقف در لغت دارای معانی متفاوتی است که در قرآن کریم ریشه ی "وقف " در چهار آیه ی قرآن با معانی مختلف به کار برده شده است.
قرآن چون جاودانی و همگانی است برای همه ی مردم و در هر زمانی مورد استفاده قرار می گیرد. پس موضوعات آن برای همه است. وقف نیز که یکی از موضوعات قرآنی محسوب می شود جایز بلکه مستحب است، مردم بدان عمل کند.
چنان چه منظور از " قرضاً حسناً" هر کار خیری باشد، وقف می تواند یکی از مصادیق آن باشد؛ چنان که از مصادیق خیر نیز می تواند به شمار رود؛به همین دلیل در برخی از کتب آیات الاحکام، آیه20 سوره ی مزمل در شمار آیات مربوط به وقف ذکر شده است.
در روایات معصومان (ع) به صور گوناگون تشویق به وقف شده؛ از جمله پیامبر (ص) فرموده است:«اذا مات ابن آدم انقطع عمله الا من ثلاث: صدقه جاریه او علم ینتفع به او ولد صالح یستغفر له؛ وقتی آدم بمیرد، پرونده ی ِعمل وی مسدود می شود، مگر در سه مورد: صدقه جاریه، علمی که از آن نفع برده شود و فرزند صالحی که برایش دعا کند.«؛ (بحار الانوار، ج2، ص22)
وقف یکی از مصادیق برّ و عمل صالح و... است که آیات قرآنی به این امر اشاره دارد و این جمله را تأیید می کند.